spory sądowe | Co do zasady

Zniesienie obowiązku domicylu w państwie członkowskim stron umowy, oderwanie bytu umowy jurysdykcyjnej od umowy głównej i ustalenie porządku prawnego właściwego dla oceny ważności umowy jurysdykcyjnej to tylko niektóre ze zmian wprowadzonych przez rozporządzenie Bruksela I bis.

Jednym z celów przekształconej wersji rozporządzenia Bruksela I miało być wyeliminowanie negatywnego wpływu, jaki wcześniejsza wersja tego aktu wywierała na możliwość skutecznego dochodzenia roszczeń w postępowaniach arbitrażowych. Cel ten nie został jednak w pełni osiągnięty.

Uchwalenie nowego rozporządzenie Bruksela I bis było szansą, by ujednolicić w skali europejskiej regulacje dotyczące ochrony tymczasowej w sprawach transgranicznych i naprawić tym samym niedociągnięcia wcześniejszego rozporządzenia Bruksela I. Niestety nowy system, choć w miarę kompletny, nadal jest daleki od ideału.

Spory oparte na podstawie kontraktowej to najczęstszy rodzaj spraw związanych z międzynarodowym obrotem handlowym. Ustalając, w którym państwie możemy pozwać lub zostać pozwanymi w przypadku umów, należy uwzględnić cały szereg czynników. Nowelizacja rozporządzenia Bruksela I to dobry moment, by przypomnieć wcale nieproste zasady ustalania jurysdykcji.

Rozporządzenie 1215/2012 (Bruksela I bis), które od 10 stycznia 2015 r. zaczęło obowiązywać wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej, wprowadza wiele kluczowych zmian również w obszarze jurysdykcji dotyczącej umów konsumenckich.

Jurysdykcji w sporach korporacyjnych nie poświęca się zazwyczaj dużo uwagi. Najczęściej przyjmuje się (jako oczywistość), że każdy spór wynikający ze stosunku spółki powinien być rozstrzygany przez sąd państwa, w którym ma ona siedzibę – tzw. forum societatis. Czy jest tak jednak w rzeczywistości?

Z dniem 1 stycznia 2015 roku weszło w życie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 października 2014 roku w sprawie utworzenia niektórych sądów rejonowych.

W styczniu 2015 roku wchodzą w życie liczne (choć drobne) zmiany w procedurze, dotyczące m.in. składania przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego, uprawnień podmiotów nieuczestniczących w sprawie oraz pewnych aspektów spraw z zakresu ochrony konkurencji.

Mechanizm rozstrzygania sporów inwestor – państwo, który może znaleźć się w Transatlantyckim Pakcie o Partnerstwie w Dziedzinie Handlu i Inwestycji, wywołuje coraz głośniejsze kontrowersje po obu stronach Atlantyku, także w Polsce. Czy słusznie?

Naruszenie prawa Unii Europejskiej a skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w postępowaniu cywilnym i administracyjnym

Aby zagwarantować bezstronność sądu, polskie prawo przewiduje instytucję wyłączenia sędziego, którego obiektywizm w danej sprawie mógłby budzić wątpliwości. Przyczyną wyłączenia sędziego nie może być jednak subiektywne przekonanie strony o jego stronniczości.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie opłat półkowych nie wpłynął na orzecznictwo. Sądy powszechne nadal uznają, że wszelkie opłaty pobierane przez sieci handlowe są niezgodne z prawem. Tymczasem Trybunał, potwierdzając konstytucyjność art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, zalecał rozpatrywanie każdego przypadku indywidualnie, przy uwzględnieniu wiadomości specjalnych płynących z nauk ekonomicznych.