Wykorzystanie wizerunku osoby fizycznej w mediach, czyli o kwestii zgody | Co do zasady

Wizerunek człowieka rozumiany jako fizyczny obraz człowieka podlega ochronie zarówno jako dobro osobiste, jak i dane osobowe. Zasadą wyrażoną w prawie autorskim¹ jest to, że osoba, której wizerunek zostaje utrwalony i rozpowszechniony, musi wyrazić na to zgodę. Utrwalenie wizerunku obejmuje uchwycenie całości lub części sylwetki w jakikolwiek sposób – aparatem, kamerą, na rysunku, obrazie, portrecie w taki sposób, że możliwa jest identyfikacja osoby. Rozpowszechnianie wizerunku oznacza wszelkie formy jego publicznego udostępniania, tj. ma do niego dostęp nieograniczony krąg odbiorców, tak jak w przypadku udostępniania w mediach. Nie ma przy tym znaczenia, czy wykorzystanie wizerunku służy osiąganiu korzyści finansowych, czy też nie.

Przepisy przewidują zamknięty katalog wyjątków, w których nie trzeba uzyskiwać zgody na rozpowszechnienie wizerunku. Pierwszy wyjątek to sytuacja, w której zapłacono wynagrodzenie za pozowanie. Drugi dotyczy rozpowszechniania wizerunku osoby powszechnie znanej, gdy wizerunek sporządzono w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych. Trzeci wyjątek dotyczy rozpowszechnienia wizerunku osoby, która jedynie stanowiła szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.

Niezależnie od powyższego odrębną kwestią jest ustalenie, czy istnieje podstawa prawna do przetwarzania wizerunku na gruncie regulacji z zakresu ochrony danych osobowych.

Zgoda na rozpowszechnianie wizerunku na gruncie prawa autorskiego

Aby udostępnić cudzy wizerunek w mediach, najczęściej konieczne będzie uzyskanie na to zgody. Zgoda taka będzie wymagana np. we wszelkich sytuacjach, w których pracodawca chce się posłużyć na Facebooku czy w innych mediach społecznościowych zdjęciami pracowników lub filmikami pokazującymi pracowników przy pracy w celu promocji swojej działalności. Zgoda będzie też wymagana np. gdy indywidualne osoby zamieszczają na swoich profilach w social mediach zdjęcia z konferencji, w których uczestniczyły i na których widoczne są inne osoby (nie zgromadzenie osób).

Taka zgoda może zostać udzielona w dowolnej formie, tj. ustnie, pisemnie, w sposób wyraźny albo dorozumiany. Jak wskazują sądy, nie domniemuje się udzielenia zgody przez osobę uprawnioną. Oznacza to, że fakt jej udzielenia nie może budzić wątpliwości. Również zakres zgody, czyli kontekst, sposób, miejsce, jak również częstotliwość rozpowszechnienia wizerunku powinny być łatwe do odczytania. Przyjmuje się, że zakres zgody co do możliwych sposobów wykorzystania wizerunku jest ściśle powiązany ze świadomością osoby, której wizerunek wykorzystujemy. Jeżeli np. osoba udzieli zgody na rozpowszechnianie wizerunku w dowolny sposób lub w dowolnym kontekście, taka zgoda może zostać uznana za nieważną w zakresie, w jakim osoba jej udzielająca nie zdawała sobie sprawy z tego, na co rzeczywiście się godzi. Istnienie zgody na dane rozpowszechnienie wizerunku mogłoby zostać podważone także gdy ze względu na kontekst przedstawienia wizerunku, np. w połączeniu z dodatkowym tekstem, ilustracjami lub wizerunkami innych, dojdzie do naruszenia czci lub prywatności.

Aby uniknąć ryzyka sporu sądowego na tle konkretnego wykorzystania wizerunku osoby, postuluje się dookreślenie okoliczności, w jakich wizerunek będzie prezentowany (np. w zestawieniu z tekstem, wizerunkami innych osób), miejsca i częstotliwości publikacji, jak również określenie celu rozpowszechnienia wizerunku (np. promocja i reklama). Jest to wskazane, zwłaszcza gdy wizerunek będzie się pojawiał cyklicznie lub będzie trwale wyświetlany.

Dominuje również pogląd, że zgoda na rozpowszechnianie wizerunku może zostać cofnięta. Osoba udzielająca zgody zawsze może ją cofnąć, zanim dojdzie do rozpowszechnienia wizerunku. Jednak cofnięcie zgody na rozpowszechnianie wizerunku nie odnosi się do rozpowszechnienia, które miało miejsce przed cofnięciem zgody i które nie przekraczało jej zakresu. Cofnięcie zgody dotyczy działań, które będą miały miejsce w przyszłości. Oznacza to, że rozpowszechnianie wizerunku przed cofnięciem zgody jest zgodne z prawem. Natomiast bezprawne będzie rozpowszechnianie wizerunku po cofnięciu zgody, np. na stronie internetowej lub mediach społecznościowych w kolejnych dniach po cofnięciu zgody.

Brak jest jednolitego poglądu, czy można zrzec się prawa do cofnięcia zgody na rozpowszechnianie wizerunku lub zobowiązać się do niecofania takiej zgody przez określony czas. Przeważa stanowisko, że nie można się zrzec takiego prawa. W praktyce obrotu często spotyka się za to zobowiązania do niewykonywania swojego prawa do cofnięcia zgody. Co do zasady samo takie zobowiązanie nie wyłącza prawa do jego wypowiedzenia. Jeżeli bowiem wskutek cofnięcia zgody na rozpowszechnianie wizerunku osoba, która taką zgodę uzyskała, dozna szkody, może ona dochodzić roszczeń odszkodowawczych. W szczególności nie można wykluczyć, że będzie mogła żądać zwrotu części wynagrodzenia uiszczonego w zamian za udzielenie zgody.

Odpłatność zgody na gruncie prawa autorskiego a zapłata za pozowanie

Zgoda na rozpowszechnianie wizerunku może zostać udzielona odpłatnie lub nieodpłatnie. Odpłatności zgody nie należy jednak utożsamiać z sytuacją uiszczenia wynagrodzenia za pozowanie.

Gdy dana osoba (najczęściej model) odpłatnie pozuje w celu utrwalenia jej wizerunku, nie trzeba uzyskiwać jej oddzielnej zgody na rozpowszechnienie wizerunku. Domniemuje się wówczas istnienie zgody na wielokrotne rozpowszechnianie wizerunku, w dowolnym czasie i na dowolnym terenie. Jeżeli model nie zgadza się na określony sposób wykorzystania jego wizerunku, powinien to od razu zastrzec. Brak takiego zastrzeżenia nie pozbawia jednak modela możliwości dochodzenia ochrony przed rozpowszechnieniem wizerunku w kontekście, który godzi w jego godność i cześć. Niezależnie od otrzymanego wynagrodzenia model zawsze może sprzeciwić się takiemu rozpowszechnianiu wizerunku. W takim wypadku zapłata za pozowanie nie wyłącza bezprawności wykorzystania wizerunku.

Zapłata za pozowanie jest zatem jednym z wyjątków od obowiązku uzyskania zgody na rozpowszechnianie wizerunku. Co do zasady nie jest też konieczne doprecyzowanie okoliczności, w których wizerunek ma być rozpowszechniany. Jednak wyznaczenie granicy pomiędzy sytuacją odpłatnego pozowania a udzielenia zgody na rozpowszechnienie wizerunku w praktyce może nastręczać trudności. Z tego względu, aby uniknąć wątpliwości, w umowie o pozowanie – podobnie jak w umowie o wyrażenie zgody na rozpowszechnianie wizerunku – warto dookreślić zarówno kontekst, jak i sposób rozpowszechniania wizerunku.

Zgoda na przetwarzanie wizerunku na gruncie RODO

Nie ulega wątpliwości, że rozpowszechnianie wizerunku osoby w mediach, wobec szerokiej definicji zarówno danych osobowych, jak i ich przetwarzania, należy uznać za przetwarzanie danych osobowych w rozumieniu RODO².

Na początku należy zaznaczyć, że nie każdy wizerunek będzie stanowił dane osobowe szczególnie chronione w rozumieniu art. 9 RODO. Dane osobowe szczególnie chronione można przetwarzać tylko w ściśle określonych przypadkach. Wizerunek twarzy stanowi szczególnie chronione dane biometryczne jedynie wtedy, gdy jest on przetwarzany w specjalny sposób techniczny.

Sama publikacja wizerunku w mediach np. społecznościowych nie będzie co do zasady zaliczona do takiego specjalnego sposobu przetwarzania. Wówczas występuje jedynie sytuacja przetwarzana „zwykłych” danych osobowych, co oznacza, że do przetwarzania wizerunku mają zastosowanie wszystkie podstawowe zasady wynikające z RODO. Jest to więc przede wszystkim obowiązek zgodności przetwarzania z prawem, tj. posiadania podstawy prawnej do przetwarzania danych osobowych w konkretnym celu. Taką podstawę w przypadku przetwarzania wizerunku w mediach będzie stanowić w większości przypadków zgoda osoby, której wizerunek ma być wykorzystany. Nie można jednak wykluczyć przypadków, w których wizerunek będzie przetwarzany na innej podstawie wynikającej z art. 6 ust. 1 RODO, np. uzasadnionego interesu w przypadku, gdy osoba, której wizerunek jest przetwarzany, otrzymała z tego tytułu honorarium. Kluczowe jest więc ustalenie podstawy prawnej przetwarzania, a następnie – jeśli przetwarzanie odbywa się na podstawie zgody osoby, której wizerunek ma być wykorzystany – zapewnienie, aby wyrażona zgoda spełniała warunki wskazane w art. 7 RODO.

Oznacza to, że zapytanie o zgodę na potrzeby RODO musi być wyraźnie odróżnione od innych kwestii, a więc np. od zapytania o wyrażenie zgody na podstawie prawa autorskiego. Poza tym zapytanie o zgodę na potrzeby RODO powinno być przedstawione w zrozumiałej i łatwo dostępnej formie, jasnym i prostym językiem. Zgoda musi być także dobrowolna, nie jest więc dopuszczalne np. domyślne zaznaczanie checkboxów z zapytaniami dotyczącymi zgody i uznawanie, że zgoda została wyrażona w przypadku, gdyby osoba, której wizerunek ma być wykorzystany, nie odznaczyła tych checkboxów.

Co istotne, w samym zapytaniu o zgodę na potrzeby RODO należy wskazać co najmniej tożsamość administratora danych osobowych w postaci wizerunku oraz cele przetwarzania wizerunku.

Jeżeli zapytanie nie spełnia powyższych warunków, to oświadczenie złożone przez osobę, której wizerunek ma być wykorzystany, nie jest wiążące i nie stanowi podstawy przetwarzania danych osobowych zgodnej z RODO. W takim przypadku przetwarzanie danych w postaci wizerunku może zostać uznane za niezgodne z prawem i skutkować sankcjami dla podmiotu wykorzystującego wizerunek.

Istotne jest także to, że zgoda może w każdym czasie zostać wycofana przez osobę, która ją wyraziła, a wycofanie musi być tak samo łatwe jak jej wyrażenie. Oczywiście przetwarzanie dokonane przed wycofaniem zgody pozostaje zgodne z prawem. Kluczowe jest jednak zaprzestanie przetwarzania wizerunku niezwłocznie po wycofaniu zgody. W tym celu konieczne jest wdrożenie w organizacji administratora danych osobowych środków technicznych i organizacyjnych zapewniających zaprzestanie przetwarzania danych w takiej sytuacji. Przetwarzanie danych po wycofaniu zgody, szczególnie w mediach, może wiązać się z ryzykiem złożenia przez osobę, której dane były przetwarzane, skargi do Prezesa Urzędu Danych Osobowych (PUODO), co z kolei może skutkować kontrolą PUODO u administratora.

Co istotne, z orzecznictwa europejskiego wynika, że nagrywanie, a następnie udostępnianie takiego nagrania w internecie mieści się w zakresie pojęcia przetwarzania danych osobowych³. Na gruncie RODO nie ma znaczenia, kim była osoba nagrywana, tzn. czy była np. policjantem nagranym w czasie wykonywania obowiązków służbowych – takiego rodzaju udostępnienie wizerunku także powinno być kwalifikowane jako przetwarzanie danych osobowych.

Podsumowanie

Dziś dostęp do mediów ma zasadniczo odmienny charakter niż jeszcze kilkanaście lat temu. Nie jesteśmy tylko biernymi widzami czy czytelnikami, lecz sami współtworzymy media, zamieszczając zdjęcia czy filmy. Jeżeli nasze zdjęcie czy film pokazuje inną osobę, którą można rozpoznać, a która jednocześnie nie jest osobą publiczną ani nie stanowi elementu jakiegoś większego skupiska osób, musimy uzyskać zgodę na rozpowszechnianie jej wizerunku oraz zgodę na jego przetwarzanie. Brak takiej zgody może skutkować odpowiedzialnością z tytułu naruszenia dóbr osobistych oraz RODO. Co istotne, prawa do wizerunku nie można się zrzec, dlatego nie jest możliwe uzyskanie zgody na niemal wieczną eksploatację cudzego wizerunku oraz we wszelkim możliwym kontekście. Dopuszczalne wydaje się za to czasowe zobowiązanie do niewykonywania tego prawa, tj. niecofania udzielonej zgody na eksploatację wizerunku. W takiej sytuacji jednak nadal ważne jest możliwie precyzyjne określenie sposobu i kontekstu wykorzystywania wizerunku, aby uniknąć zarzutu przekroczenia granic udzielonej zgody.

Katarzyna Pikora, radca prawny, praktyka własności intelektualnej, kancelaria Wardyński i Wspólnicy

Katarzyna Szczudlik, adwokat, praktyka prawa nowych technologii, kancelaria Wardyński i Wspólnicy