Nowe rozporządzenie o zasadach sporządzania audytów energetycznych | Co do zasady

Na stronach Rządowego Centrum Legislacji można już znaleźć nowy akt wykonawczy do ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej. Rozporządzenie regulujące zakres i sposób sporządzania audytu efektywności energetycznej oraz metody obliczania oszczędności energii zostało ogłoszone 13 października 2017 r.

Sporządzenie audytów jest niezbędne, aby ubiegać się o wydanie świadectw efektywności energetycznej (tzw. białych certyfikatów). Ze względu na różnorodność przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej rozporządzenie może określać jedynie ogólne wytyczne i zasady co do zawartości i metod obliczeniowych. Ważne jest przy tym, aby przy sporządzaniu audytu zastosować odpowiednio udokumentowane metody obliczeniowe oparte na ogólnej wiedzy technicznej lub pomiarach. Jedynie w przypadku katalogu mniej skomplikowanych przedsięwzięć (wskazanego w dalszej części artykułu) rozporządzenie proponuje uproszczenie sporządzanego audytu wraz z metodą obliczenia uzyskiwanej oszczędności energii.

Nowe rozporządzenie weszło w życie w dniu następującym po dniu jego ogłoszenia i zastąpiło wygasłe z dniem 1 października 2017 r . rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 10 sierpnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i sposobu sporządzania audytu efektywności energetycznej, wzoru karty audytu efektywności energetycznej oraz metod obliczania oszczędności energii. Konieczność wydania nowego rozporządzenia wynika z wejścia w życie rok temu nowej ustawy o efektywności energetycznej. Do audytów zleconych przed dniem wejścia w życie nowego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe.

Rozporządzenie określa:

1) szczegółowy zakres i sposób sporządzania audytu efektywności energetycznej

W zakresie oceny stanu technicznego oraz analizy zużycia energii przez obiekt, urządzenie techniczne lub instalację audyt obejmuje w szczególności:

1. inwentaryzację techniczną, parametry pracy oraz ogólne dane techniczne wraz z dokumentacją lub opisem technicznym,
2. wyniki pomiarów wielkości fizycznych i parametrów pracy tego obiektu, urządzenia technicznego lub instalacji, z uwzględnieniem m.in. czynników wpływających na zużycie energii,
3. wyniki oszacowań zużycia energii,
4. ocenę błędów wykonania ww. pomiarów lub oszacowań,
5. uzgodnienie wyników pomiarów z oszacowaniami analitycznymi,
6. określenie czynników wpływających na zużycie energii i określenie całkowitej, bazowej wielkości zużycia stanowiących dane referencyjne dla planowanego lub zrealizowanego przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej,
7. wykaz obowiązujących przepisów, norm, dokumentów i danych źródłowych, z których korzystał sporządzający audyt.

W zakresie analizy efektów planowanych do uzyskania albo uzyskanych audyt obejmuje w szczególności:

1. wskazanie przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej, wraz ze szczegółowym opisem usprawnień,
2. określenie sposobu wykonania analizy danych, metod obliczeniowych i zastosowanych modeli matematycznych, szczegółowy opis wzorów, wskaźników i współczynników użytych w tych obliczeniach, wraz z opisem przyjętych założeń oraz wskazaniem źródeł danych zastosowanych do obliczeń oszczędności energii,
3. wyniki obliczeń, w szczególności średniorocznej oszczędności energii oraz łącznej redukcji kosztów eksploatacji obiektu, urządzenia technicznego lub instalacji, którego dotyczy przedsięwzięcie służące poprawie efektywności energetycznej, wraz z wnioskami wskazującymi na zasadność wyboru tego przedsięwzięcia,
4. wykaz wykorzystanych programów komputerowych użytych do obliczania oszczędności energii,
5. określenie podstawowych parametrów finansowych służących ocenie opłacalności realizacji przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej, wraz z analizą wariantową wyboru najkorzystniejszego rozwiązania z odpowiednim uzasadnieniem.

Audyt sporządza się w sposób bilansowy, w języku polskim i w formie pisemnej, stosując oznaczenia graficzne i literowe określone w Polskich Normach lub inne oznaczenia graficzne i literowe objaśnione w legendzie audytu.

Dla poniżej wymienionych przedsięwzięć można odstąpić od bilansowej metody sporządzania audytu i dokonać uproszczonych obliczeń określonych w załączniku do rozporządzenia. Możliwość sporządzenia tzw. audytu uproszczonego ogranicza się wyłącznie do przypadków wskazanych w rozporządzeniu wskazanych poniżej:

1. Ocieplenie ściany zewnętrznej, dachu lub stropodachu
2. Ocieplenie stropu pod nieogrzewanym poddaszem
3. Ocieplenie stropu nad piwnicą
4. Modernizacja lub wymiana stolarki okiennej
5. Modernizacja lub wymiana instalacji ciepłej wody użytkowej
6. Wymiana opraw oświetleniowych lub źródeł światła
7. Wymiana urządzeń przeznaczonych do użytku domowego (pralki, suszarki, zmywarki do naczyń, chłodziarki, kuchenki, piekarniki)
8. Wymiana silników elektrycznych o mocy znamionowej od 0,75 kW do 375 kW.

Audyt sporządzany dla przedsięwzięcia, które będzie realizowane, w zakresie opisu możliwych rodzajów i wariantów realizacji tego przedsięwzięcia wraz z oceną jego opłacalności ekonomicznej i możliwej do uzyskania oszczędności energii, obejmuje w szczególności:

• wskazanie dopuszczalnych, ze względów technicznych, i ekonomicznie uzasadnionych rodzajów i wariantów realizacji przedsięwzięcia,
• szczegółowy opis usprawnień planowanych w ramach poszczególnych rodzajów i wariantów realizacji przedsięwzięcia,
• wskazanie możliwej do uzyskania oszczędności energii, wraz z oceną opłacalności ekonomicznej każdego z możliwych do zrealizowania przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej w zakresie doprecyzowanym w treści rozporządzenia.

Dodatkowo, gdy w wyniku realizacji przedsięwzięcia uzyskano oszczędność energii finalnej w ilości mniejszej niż planowana do osiągnięcia, audyt sporządzany po jego realizacji powinien zawierać wyjaśnienie przyczyn mniejszej oszczędności energii finalnej.

2) wzór karty audytu (stanowiący załącznik do rozporządzenia)

3) szczegółowy sposób i tryb wyrywkowej weryfikacji audytu przewidzianej w ustawie o efektywności energetycznej

Rozporządzenie dzieli weryfikację na wstępną i właściwą. Weryfikacja wstępna obejmuje ocenę kompletności audytu. W przypadku stwierdzenia niekompletności weryfikator informuje podmiot o konieczności dokonania uzupełnień, wyznaczając termin na ich dokonanie. Po zakończeniu etapu wstępnego lub uzupełnieniu audytu następuje weryfikacja właściwa, która nie może trwać dłużej niż 60 dni. Weryfikacja ta obejmuje sprawdzenie:

• spełnienia wymagań, o których mowa w art. 25 ustawy o efektywności energetycznej,
• prawidłowości oceny stanu technicznego oraz analizy zużycia energii przez obiekt, urządzenie techniczne lub instalację będących przedmiotem audytu,
• poprawności opisu możliwych rodzajów przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej oraz oceny opłacalności ekonomicznej tych przedsięwzięć, a także możliwej do uzyskania oszczędności energii,
• prawidłowości analizy efektów planowanych do uzyskania albo uzyskanych z zakończonego przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej, w szczególności określenia średniorocznej oszczędności energii,
• prawidłowości wykonanych obliczeń.

Etap właściwy kończy się wydaniem oceny pozytywnej albo negatywnej wraz z uzasadnieniem. W uzasadnieniu weryfikator wskazuje:

• dane i metody wykorzystywane do weryfikacji audytu,
• sposób wykonania analizy danych, metod obliczeniowych i zastosowanych modeli matematycznych,
• obowiązujące przepisy, normy, dokumenty i dane źródłowe, w szczególności specjalistyczne opracowania w zakresie najlepszych dostępnych technologii lub dobrych praktyk, z których korzystał, dokonując weryfikacji audytu.

4) dane i metody, które mogą być wykorzystywane przy określaniu i weryfikacji uzyskanych oszczędności energii

5) sposób sporządzania oceny efektywności energetycznej dostarczania ciepła, czyli sporządzenia audytu w celu porównania efektywności energetycznej dostarczania ciepła do danego obiektu budowlanego za pomocą sieci ciepłowniczej i indywidualnego źródła ciepła

6) współczynniki sprawności procesów przetworzenia energii pierwotnej w energię finalną oraz

7) sposób przeliczania jednostek energii na porównywalne jednostki wskazany w poniższej tabeli.

Marek Dolatowski, kancelaria Wardyński i Wspólnicy